Voyager uzay aracı Güneş Sistemi’nin sınırında “ateş duvarı” keşfetti

1977 yılında Güneş Sistemi’nin dış sınırlarını ve ötesindeki yıldızlararası alanı keşfetmek amacıyla NASA tarafından fırlatılan Voyager 1 ve Voyager 2 uzay araçları, yarım yüzyıl sonra bile bilim dünyasına şaşırtıcı veriler göndermeye devam ediyor. Her iki araç, Güneş Sistemi’nin sınırında yer alan ve sıcaklığın 30 bin ila 50 bin Kelvin’e kadar çıktığı “ateş duvarı” olarak tanımlanan bölgeden geçti.

GÜNEŞ SİSTEMİ’NİN SINIRLARI

Bilim insanlarına göre Güneş Sistemi’nin sınırı; gezegenlerin ötesinde, Güneş’in manyetik etkisinin sona erdiği “heliopause” adı verilen bölgede bulunuyor. Bu bölge, Güneş’ten yayılan yüklü parçacık akışının (güneş rüzgarı) yıldızlararası ortamın direnciyle dengelendiği noktayı temsil ediyor. NASA, bu alanı Güneş ve gezegenleri çevreleyen dev bir balon yani “heliosfer” olarak tanımlıyor.

Heliosferin dış sınırında yer alan heliopause, güneş rüzgarı ile yıldızlararası rüzgarın karşılaştığı ve yön değiştirdiği geçiş bölgesi olarak biliniyor. Bu yapı, bir geminin denizi yararken oluşturduğu şok dalgasına benzer biçimde uzayda görünmez bir enerji bariyeri meydana getiriyor.

“ATEŞ DUVARI” GERÇEKTE NE ANLAMA GELİYOR?

Voyager sondalarının ölçtüğü 30 bin ila 50 bin Kelvin arası sıcaklık, aslında uzaydaki tek tek parçacıkların enerjisini ifade ediyor. Bu bölgede protonlar ve elektronlar inanılmaz hızlarda hareket ediyor, ancak ortamın yoğunluğu neredeyse sıfır. Yani 1 santimetreküplük hacimde yalnızca birkaç atom bulunuyor.

Bu nedenle parçacıklar ne kadar enerjik olursa olsun, aralarındaki mesafe o kadar büyük ki ısı aktarımı gerçekleşmiyor. “Ateş duvarı” adı verilen bu sınır, aslında görünmez ve son derece seyrek bir enerji tabakası. Voyager sondaları, bu bölgeden zarar görmeden geçerek bilim dünyasına uzaydaki enerji dinamikleri hakkında önemli veriler sundu.

50 YIL SONRA HALA VERİ GÖNDERİYORLAR

Fırlatılışlarından yaklaşık 50 yıl sonra Voyager 1 ve 2 hala Güneş Sistemi’nin ötesinden veri göndermeye devam ediyor. NASA’nın son açıklamasına göre, Voyager 2’nin manyetik alan ölçümleri, Voyager 1’in daha önce tespit ettiği bulguları doğruladı.

Araştırmalara göre, heliopause’un hemen ötesindeki manyetik alan, heliosferin içindeki manyetik alanla neredeyse paralel seyrediyor. Bu gözlem, Güneş Sistemi’nin dış ortamla beklenenden daha yumuşak bir geçiş bölgesine sahip olduğunu gösterdi.