14 yıl sonra atandı: Annesi bile inanmadı

Diyarbakır'da tam 20 yıl boyunca simit tezgahının başında durarak ailesinin geçimini sağlayan ve bu süre zarfında umudunu hiç kaybetmeden Kamu Personeli Seçme Sınavı'na (KPSS) hazırlanan 49 yaşındaki Abdulvahap Demircan, gösterdiği azim ve inançla takdire şayan bir başarıya imza attı. Bekar olan ve hayatını annesine adayan Demircan, İstanbul Beyoğlu Göz Eğitim ve Araştırma Hastanesi'ne tekniker olarak atanarak yıllardır kurduğu hayalini gerçekleştirdi.

14 YILLIK KPSS MARATONU SONA ERDİ

2008-2010 yılları arasında Bitlis Eren Üniversitesi İnşaat Teknikerliği bölümünü tamamlayan Abdulvahap Demircan, 2010'dan 2024'e kadar tam 14 yıl boyunca KPSS'ye girdi. Her sabah günün ilk ışıklarıyla tezgahını açan, sokak sokak simit satan Demircan, akşamları eve döndüğünde ders kitaplarının başına geçerek yıllarca geçimini sağladı.

"ŞANSIMI ARKADAŞIMA BIRAKTIM" DEDİ

2024 KPSS'de 81,321 puan alan Demircan, puanının yetersiz kalacağı düşüncesiyle Sağlık Bakanlığı'nın atama takviminde başvuru yapmak istemedi. Ancak, ona uğur getireceğine inandığı bir "totem" yaparak 13 yıl boyunca kendi yaptığı tercihlerden sonuç alamayınca bu defa tercihlerini arkadaşına yaptırdı. Başvuruyu yapan arkadaşının baktığı sonuçlarda, Abdulvahap Demircan’ın İstanbul Beyoğlu Göz Eğitim ve Araştırma Hastanesine tekniker olarak atandığı ortaya çıktı.

ANNESİNİ ZOR İKNA ETTİ

Mutluluktan havalara uçtuğunu belirten Demircan, haberi ailesiyle paylaştığında en büyük şaşkınlığı annesinin yaşadığını ifade etti. Her yıl olumsuz sonuçlarla karşılaşan annesinin inancının kırıldığını ve okuma yazma bilmediği için gösterdiği atama belgesine dahi inanmayıp şaka sandığını anlattı.

"EĞİTİMDEN KOPMAYACAĞIM"

Yaşadığı süreçle ilgili konuşan Demircan, "Baktım ki bu devirde kimse anne, babayı kabul etmiyor bakmak istemiyor, ben de mecbur onlara bakmak zorunda kaldım. Onlara hizmet ettim. Evlenen insan anne ve babasına istediği gibi zaman ayıramıyor. Ama bekar olunca elinden gelen her şeyi yapabiliyorsun. Evlendiğin zaman çocuklara, eşine hayatının yüzde 80’ini adaman lazım. Yüzde 20’de anne, babaya yetmez. Onları ihmal edebilirsin. Hem ders çalışarak hem de simit satarak gerçekten zor oluyor. Kafa dağılınca toparlayamıyorsun. Bilgi dağınıklığı oluyor. Özellikle sınavlara yakın zamanlarda kafanı toparlayamıyorsun yorgunluktan. Sabaha 05.00’da kalkıyorum, namazımı kılıyorum ondan sonra 05.30 gibi simitlerimi aldığım yere gidiyorum. 12.00’a kadar simitlerimi satıyorum ondan sonra gelip eve ders çalışıyorum. Gidip İstanbul’da yer bulana kadar annem burada kalacak ondan sonra onu yanıma alacam. Çünkü ben ondan kopamıyorum. O olmazsa ben yaşayamam ki, aklım hep onda. Annem de çok sevindi kazındığıma ama inanmadı en başta. Her yıl olmadı deyince onunda inancı kırılmıştı. Kağıdı gösterdim ama okuma yazma bilmediği için şaka yapıyorum sandı. Ta ki valizimi hazırlayıp İstanbul’a gideceğim deyince inandı" dedi.