Güney Amerika’nın sessiz hazinesi: Yeni antik kent halka açıldı

Güney Amerika’nın en eski uygarlıklarından biri olan Caral medeniyetine ait yeni bir antik şehir, sekiz yıllık arkeolojik kazının ardından gün yüzüne çıktı. “Penico” adı verilen bu kent, Supe ve Huaura vadileri arasında, iki topluluğu birbirine bağlayan bir noktada yer alıyor. Arkeologlar, kentin bu konumuyla sadece yerleşim değil, tören ve iletişim merkezi olarak da işlev gördüğünü düşünüyor.

TÖRENLER, MÜZİK VE ETKİLEŞİM

Penico'da keşfedilen 18 yapının içinde yer alan büyük bir tören salonu, kazının en dikkat çeken bölümü oldu. Alanın başkanı Mauro Ordonez, “Salonun sınırları hâlâ tam bilinmiyor. Ancak birden çok ön odaya sahip ve bu odalardan birinde, frizlerle süslenmiş pututus’lar (deniz kabuğundan yapılmış nefesli çalgılar) dikkat çekiyor,” dedi.

Bu çalgılar, kuzey Peru’daki diğer Kolomb öncesi medeniyetlerle olan temasın güçlü bir göstergesi olarak kabul ediliyor. Ordonez'e göre, Penico'daki bu bulgular, Karalya toplumunun yalnızca izole bir topluluk olmadığını, kültürel alışverişe açık ve ritüel temelli bir toplum yapısına sahip olduğunu gösteriyor.

TARİHİN DERİNLİKLERİNE AÇILAN PENICO

Caral kültürü MÖ 3000-1800 arasında zirveye ulaşmış olsa da Penico’nun yükselişi MÖ 1800-1500 yıllarına uzanıyor. Bu tarih aralığı, Penico'yu Caral’ın son dönemlerine ait ancak bölgesel etkileşimin daha da güçlendiği bir döneme yerleştiriyor.

UNESCO Dünya Mirası Listesi’nde yer alan Caral-Supe, Peru’nun başkenti Lima'nın yaklaşık 200 kilometre kuzeyinde, Supe Nehri’ne paralel bir teras üzerinde, 600 metre yükseklikte konumlanıyor. Penico ise bu alanın kuzey ucunda, denizden 1000 metreye ulaşan tepelerle çevrili bir bölgede yer alıyor.

YALNIZCA BİR KENT DEĞİL, BİR KAVŞAK

Karalalı inşaatçılar, Penico’yu sadece doğayla uyumlu inşa etmekle kalmamış, aynı zamanda ticaret, törenler ve iletişim gibi sosyal süreçleri de destekleyecek şekilde konumlandırmış. Arkeologlara göre; yapıların yerleşimi, su baskınlarından korunmakla kalmıyor, aynı zamanda halkların bir araya gelmesini, müzik ve ritüeller aracılığıyla kültürel bağların güçlenmesini sağlıyordu.